در قالب word و در 20 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
از
منابعي كه از دير باز در مباحث انتقادي درباره « جايگاه و منزلت زن در
نگرش ديني» مورد استفاده قرار گرفته است كلام اميرالمومنين (علیه السلام)
در نهج البلاغه مي باشد.
دسته اي با تمسك به ظاهر كلام حضرت، كمال
پذيري زن و وجود ارزشهاي والاي انساني او را انكار كرده و آن را موجودي دون
و بي پايه انگاشته اند. و دسته ديگر با تاكيد بر منزلت و مقام كرامت والاي
زن، كلام حضرت را منافي با منزلت و جايگاه حقيقي وي پنداشته اند.
اما
يك بررسي اجمالي در سيره حضرت ثابت مي كند كه آن حضرت عليرغم سنت جاهليت
به شخصيت و مقام زن احترام بسيار مي گذاشته است. او نه تنها در خانه شريك
زندگي همسر خود بوده است بلكه مردان را نيز به پاسداري از حرمت و حقوق زنان
توصيه كرده و كوششهاي ايشان را در اداره خانه و تربيت فرزندان ارج نهاده
است. در بيان كرامت و منزلت زن همين بس كه او را مظهر جمال و عطوفت الهي
معرفي نموده و مي فرمايد:
«المراة ريحانه و ليست بقهرمانه»
«زن گل خوشبوي زندگي است و نبايد كارهاي دشوار را بر او تحميل كرد».
در كلامي ديگر از زن به عنوان امانت الهي ياد شده است كه همچون امانتهاي
ديگر خداوند ارزشمند و قابل احترام مي باشد و بايد آنچنانكه شايسته امانت
گذار است از او محافظت و نگهداري شود.
امام علي (عليه السلام) پيش از
هر مكتب مادي طرفدار زن، مدارا با زنان را تحت هر شرايطي حتي در صورت بد
رفتاري و اهانت لازم و ضروري دانسته و خشونت و تعرض به او را محكوم نموده
است.
«فداروهن علي كل حال»
در بررسي هاي روانشناختي و تحليل هاي
رفتار اجتماعي زن، تاثير تربيتي چنين شيوه اي را اثبات نموده است. نقشي كه
زن در تربيت و پرورش نسل بشري ايفا مي كند جايگاه ممتاز و منحصر به فرد او
را در نظام خلقت مشخص مي سازد.
قرآن براي بيان نقش زن در سعادت و
تربيت فرزندان، همسران حضرت نوح و لوط را مثال مي زند كه چه بسا به سبب عدم
صلاحيت آنان، فرزندانشان به كفر كشيده شدند …
